Η μικρή ιστορία για τη γέννηση και τη σημασία του όρου «σολτσίζω»

Πώς το Διαδίκτυο απέδωσε την πατρότητα επικριτικού ρήματος για τον Γερμανό καγκελάριο

Πριν από δύο εβδομάδες Ουκρανός φίλος μου έστειλε σατιρικό σχόλιο με την ερμηνεία του όρου «σολτσίζω», που σημαίνει να έχει κανείς καλές προθέσεις, αλλά να βρίσκει κάθε δυνατή πρόφαση για να μην τις πραγματοποιήσει, όπως έκανε ο Γερμανός καγκελάριος Σολτς με τα γερμανικά άρματα μάχης. Θεώρησα το σχόλιο εύστοχο και το αναδημοσίευσα στον λογαριασμό μου στο Twitter.

Εξι ημέρες αργότερα άκουσα τον Γερμανό καγκελάριο να δέχεται ερώτηση σε τηλεοπτική εκπομπή για τον «σολτσισμό», αποδίδοντας την πατρότητα του όρου σε «Βρετανό ιστορικό». Ανοιξα το Twitter για να διαπιστώσω ότι το μήνυμά μου είχε διαβαστεί 1,1 εκατομμύριο φορές. Ο γερμανικός και ο διεθνής Τύπος θεωρούσαν ότι εγώ επινόησα τον όρο. Παρά τις εξηγήσεις που έδωσα, το Διαδίκτυο θεωρεί πλέον ότι το ρήμα «σολτσίζω» υπήρξε δική μου ιδέα.

Αρθρογράφος μεγάλης γερμανικής εφημερίδας έγραψε ότι «οι αγγλόφωνοι φίλοι μας θα έκαναν καλά να δημιουργήσουν ρήματα για τον Μπάιντεν, τον Τραμπ, την Τρας και τον Τζόνσον, για να μην πούμε για τον Χάρι και τη Μέγκαν», καλώντας μάλλον άκομψα τους Αγγλοσάξονες να κοιτούν τη δουλειά τους.

Ενδιαφέρον είχε και η απάντηση του Σολτς, ο οποίος είπε ότι «ο σολτσισμός είναι να κάνεις ό,τι περισσότερο μπορείς για να βοηθήσεις την Ουκρανία». Είναι αλήθεια ότι η γερμανική στήριξη προς το Κίεβο υπήρξε σημαντική, όπως θα ανέμενε κανείς από τη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, που διατηρεί τόσο στενές σχέσεις με την Ανατολική Ευρώπη. Το να ισχυρίζεται, όμως, ο Σολτς ότι η Γερμανία πράττει τα μέγιστα αποτελεί ξεκάθαρη ανακρίβεια.

Οι ΗΠΑ είναι αυτές που έχουν βοηθήσει περισσότερο την Ουκρανία. Παρά τον ηρωισμό των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, η ταχύτητα και η κλίμακα της αμερικανικής βοήθειας είναι αυτές που εμπόδισαν τη Ρωσία να φθάσει στα πολωνικά σύνορα. Ολοι οι Ευρωπαίοι οφείλουν να σκεφθούν σοβαρά τους λόγους για τους οποίους συνεχίζουμε να εξαρτώμεθα από την Ουάσιγκτον για την προστασία του ευρωπαϊκού εδάφους, της ελευθερίας και της ασφάλειάς μας.

Την ίδια στιγμή, μια τραγωδία ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας. Αυτό που ξορκίσαμε το 1945, λέγοντας ότι δεν θα ξανασυμβεί ποτέ, συντελείται σήμερα στην Ευρώπη. Μια ευρωπαϊκή χώρα υφίσταται πόλεμο τρόμου, με πασιφανή χαρακτηριστικά γενοκτονίας.

Μια νέα ρωσική επίθεση μοιάζει να προετοιμάζεται. Κι άλλοι άνθρωποι θα σκοτωθούν, θα ακρωτηριασθούν και θα μείνουν ορφανοί. Περισσότεροι από 14 εκατομμύρια Ουκρανοί έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους. Βρέθηκα πρόσφατα σε κηδεία νεαρού Ουκρανού στρατιώτη και μίλησα με τους τραυματίες συντρόφους του, προτού ακούσω διηγήσεις προσφύγων από τη Μαριούπολη. Ο χρόνος είναι κρίσιμος για την Ουκρανία και κάθε καθυστέρηση ευνοεί τον Πούτιν.

Σε καιρό πολέμου

Ο «σολτσισμός» ως προσεκτική, τακτικιστική προσέγγιση κρατικής διαχείρισης είναι ιδανικός για περίοδο ειρήνης και οικονομικής ευμάρειας. Προσφέρει, όμως, το πλεονέκτημα στον αντίπαλο σε περίοδο πολέμου (για να είμαστε ειλικρινείς, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι πολλοί σολτσιστές εδρεύουν και στην κυβέρνηση Μπάιντεν, καθώς και σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες). Η πρωτοβουλία προώθησης Leopard έπρεπε να έχει τεθεί σε εφαρμογή πριν από έξι μήνες. Η Γερμανία δεν επρόκειτο να μείνει μόνη, έχοντας στο πλευρό της σχεδόν όλα τα κράτη της Ευρώπης. Αυτή θα ήταν μια ευκαιρία για επίδειξη «ευρωπαϊκής εθνικής κυριαρχίας» και ευπρόσδεκτης γερμανικής αποφασιστικότητας.

Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει στα πεδία των μαχών το 2023. Η διστακτικότητα του Γερμανού καγκελαρίου μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις. Μία από αυτές θα ήταν ένα στρατιωτικό αδιέξοδο, με πόλεμο χαρακωμάτων που θα θυμίζει Α΄ Παγκόσμιο. Οταν τα όπλα επιτέλους σιγήσουν, η Ρωσία μπορεί να βρεθεί να ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος του ουκρανικού εδάφους που κατέλαβε μετά την εισβολή του Φεβρουαρίου.

Στη Ρωσία, ο Πούτιν θα μπορέσει να ισχυρισθεί ότι εκπλήρωσε έστω και μέρος των επεκτατικών φιλοδοξιών της Μεγάλης Αικατερίνης, εξασφαλίζοντας παράλληλα την επιβίωση της τυραννίας του. Το παράδειγμά του θα ενθαρρύνει τον Σι Τζινπίνγκ να δοκιμάσει την τύχη του με την Ταϊβάν, ενταφιάζοντας την έννομη διεθνή τάξη.

Αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα και ο λόγος για τον οποίο ο «σολτσισμός» δεν είναι αστείο θέμα. Πιστεύω με πάθος ότι η Γερμανία πρέπει να ηγηθεί –και όχι να παραμένει ουραγός– της κοινής ευρωατλαντικής προσπάθειας να δοθεί τέλος στον μεγαλύτερο πόλεμο στην Ευρώπη μετά το 1945. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να εγγυηθούμε τη μόνιμη ειρήνη. Αν ο όρος «σολτσίζω» σημαίνει όντως ότι η Γερμανία πράττει τα μέγιστα –ενεργώντας με ταχύτητα και αποφασιστικότητα– θα είμαι ο πρώτος που θα επαινέσει τον «σολτσισμό».

kathimerini, Τίμοθι Γκάρτον Ας

* Ο κ. Τίμοθι Γκάρτον Ας είναι αρθρογράφος και καθηγητής Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.