Γράφει ο Τέο Λουπεγίδης
Η Ρένα Τσόγκα, υποψήφια για το Διοικητικό Συμβούλιο της Ελληνικής Κοινότητας Μονάχου, μιλά με πάθος για την αναγέννηση της κοινότητας και το προσωπικό της όραμα για έναν ενωμένο ελληνισμό. Ζώντας στο Μόναχο από το 2009, έχει αφιερώσει αμέτρητες ώρες για την υποστήριξη των Ελλήνων της πόλης, αναδεικνύοντας την ανάγκη για αλληλεγγύη, στήριξη των νέων και παλιών μεταναστών, και διατήρηση της πολιτιστικής ταυτότητας. Με έμφαση στη συλλογική προσπάθεια, η κ. Τσόγκα επιδιώκει να χτίσει “γέφυρες” μεταξύ των μελών της κοινότητας και των τοπικών αρχών, αναγνωρίζοντας τη σημασία της ενότητας για την εξέλιξη και την ενδυνάμωση του ελληνισμού του Μονάχου.
—
Ερώτηση: Γιατί αποφασίσατε να θέσετε υποψηφιότητα για το Διοικητικό Συμβούλιο της Ελληνικής Κοινότητας στο Μόναχο; Ποιο είναι το προσωπικό σας όραμα για την κοινότητα;
Απάντηση:
Ζω στο Μόναχο από το 2009. Από την πρώτη μου μέρα εδώ, εντυπωσιάστηκα από τον μεγάλο αριθμό των Ελλήνων συμπολιτών μας και αποφάσισα συνειδητά να γίνω μέλος αυτής της κοινότητας, καθώς για χρόνια ζούσα σε μέρη όπου δεν υπήρχε οργανωμένη κοινότητα ή ήταν πολύ μικρή. Η απογοήτευσή μου ήταν μεγάλη όταν διαπίστωσα ότι η κοινότητα εδώ υπολειτουργούσε και σταδιακά μαράζωνε. Ωστόσο, ως άτομο που δεν σταματά μπροστά σε κλειστές πόρτες, από αυτή την εμπειρία γεννήθηκε το όραμά μου: να δω μια λειτουργική και ενεργή κοινότητα, αντάξια του ελληνισμού του Μονάχου και των περιχώρων που αριθμεί περίπου 25.000 άτομα. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα συμβάλω με κάθε δυνατό τρόπο σε αυτή την προσπάθεια. Στο πλαίσιο αυτό, δημιούργησα τη σελίδα «Έλληνες του Μονάχου μια παρέα» στο Facebook, σε μια εποχή που ο Ελληνισμός ενημερωνόταν κυρίως μέσω έντυπων μέσων. Ο στόχος μου ήταν να ενώσω τους Έλληνες σε μια πλατφόρμα αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, ενημέρωσης και προώθησης επιχειρήσεων και συλλόγων. Αν και η προσπάθειά μου είχε θετικά αποτελέσματα, ένιωθα ότι μόνη μου, πίσω από ένα πληκτρολόγιο, δεν μπορούσα να επιτύχω πολλά. Αναζήτησα, λοιπόν, συνεργασίες και ξεκίνησα να επισκέπτομαι τους διάφορους συλλόγους και φορείς στο Μόναχο. Σύντομα συνειδητοποίησα ότι και εκεί υπήρχε ανάγκη για υποστήριξη, οπότε προσέφερα τη βοήθειά μου και τη συνεργασία μου όπου ήταν δυνατόν. Άλλοτε συμμετείχα σε Διοικητικά Συμβούλια για να καλυφθούν κενά και να συνεχίσουν να λειτουργούν σύλλογοι, άλλοτε οργάνωσα μια μικρή χορευτική ομάδα για έναν σύλλογο ώστε να μην μείνει εκτός της ετήσιας Ελληνοβαυαρικής εκδήλωσης. Παράλληλα, βοήθησα στην οργάνωση εκδηλώσεων και στην προβολή τους μέσω της σελίδας μου, κινητοποιώντας μέλη να συμμετάσχουν. Υποστήριξα την Ένωση Ελληνικών Συλλόγων, τα σχολεία και, φυσικά, προσφέρθηκα να στηρίξω κάθε προσπάθεια αναγέννησης της κοινότητας. Στις 20 Οκτωβρίου, το όραμά μου έγινε πραγματικότητα με την ίδρυση της κοινότητας «Hellenische Gemeinde in München und Umgebung» και την έγκριση ενός πρότυπου καταστατικού από μια πρωτοφανή για τα δεδομένα του Μονάχου στην ιδρυτική συνέλευση. Δούλεψα πάνω σε αυτό το καταστατικό μαζί με 19 άλλα μέλη για 10 μήνες και πλέον θεωρώ ηθική υποχρέωσή μου να συμβάλλω στα πρώτα βήματα αυτής της κοινότητας ως υποψήφια στη λίστα «δημιουργώντας γέφυρες». Θέλω να ζήσω την εμπειρία και να στηρίξω την εξέλιξή της, μεταφέροντας όσα προσπάθησα μέσα από την ομάδα μου στο Facebook σε ουσιαστικές δράσεις και ομάδες εργασίας μέσα από την κοινότητα.
—
Ερώτηση: Ποια θεωρείτε τα πιο σημαντικά ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες στο Μόναχο σήμερα, και πώς σκοπεύετε να τα αντιμετωπίσετε ως μέλος του Συμβουλίου;
Απάντηση:
Δεν έχει σημασία ποια θεωρώ εγώ πιο σημαντικά αλλά αυτά που είδα να προκύπτουν από τη βιωματική μου επαφή με τους συμπατριώτες μας μέσω της σελίδας μου. Θα ξεκινήσω με την εκπαίδευση: Είδα ένα οικόπεδο που προοριζόταν για την ανέγερση σχολείου για τα Ελληνοπούλα, να χάνεται και ελληνόγλωσσα σχολεία να κλείνουν το ένα μετά το άλλο, αφήνοντας τα παιδιά χωρίς την κατάλληλη εκπαιδευτική υποδομή με τελευταίο το φλέγον ζήτημα του «Αριστοτέλης». Στην υποστήριξη νεοφερμένων συμπατριωτών μας: Οι νέοι μετανάστες από την Ελλάδα δεν έχουν κάποιο σημείο αναφοράς. Συχνά βρίσκονται χωρίς βοήθεια στην προσπάθειά τους να ενταχθούν στη γερμανική κοινωνία, καθώς δεν μιλούν τη γλώσσα και δεν γνωρίζουν τη νομοθεσία και τις διαδικασίες για εύρεση στέγης, σχολείων και άλλων υπηρεσιών. Και ας μην μιλήσω για την εκμετάλλευση στην εργασία. Έχω αναδείξει στην σελίδα μου περιστατικά εκμετάλλευσης Ελλήνων εργαζομένων, οι οποίοι συχνά βρίσκονται σε αδύναμη θέση και δεν ξέρουν πώς να προστατευτούν ή να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Επίσης ας μην ξεχνάμε την στήριξη για τους παλαιότερους μετανάστες: Ακόμη και οι Έλληνες που ζουν χρόνια στο Μόναχο έχουν ανάγκη από υποστήριξη, ιδιαίτερα σε δύσκολες καταστάσεις. Συχνά δεν γνωρίζουν πού να απευθυνθούν για βοήθεια, ειδικά αν η ζωή τούς φέρει αντιμέτωπους με προβλήματα ή αντιξοότητες. Αλλά και η κοινωνική συναναστροφή είναι σημαντική: Η ανάγκη για παρέα και επαφή με άλλους Έλληνες είναι έντονη. Η κοινότητα χρειάζεται ευκαιρίες για συνάντηση και επικοινωνία, ώστε να αναπτύσσονται δεσμοί μεταξύ τους. Αυτή η λίστα είναι ενδεικτική των προκλήσεων στα πλαίσια της επαφής των Ελλήνων με Έλληνες και μπορεί να επεκταθεί ακόμα πολύ περισσότερο και μακρύτερα στις σχέσεις μας με τις τοπικές αρχές.
—
Ερώτηση: Μιλήστε μας για την εμπειρία και τις δεξιότητές σας που πιστεύετε ότι θα συμβάλουν στη λειτουργία της κοινότητας, ειδικά σε τομείς όπως η εκπαίδευση, ο πολιτισμός και η ενσωμάτωση. Ποια θα είναι τα πρώτα σας βήματα εάν εκλεγείτε; Υπάρχουν κάποιες άμεσες δράσεις που σκοπεύετε να αναλάβετε;
Απάντηση:
Αυτό το απάντησα ήδη σε προηγούμενες ερωτήσεις νομίζω. Εάν εκλεγώ, σκοπεύω να δουλέψω στενά με τα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ για να οργανώσουμε τις προτεραιότητές μας, ξεκινώντας με το ζήτημα του ελληνικού σχολείου. Επίσης, στοχεύω στη δημιουργία ομάδων αλληλεγγύης για να στηρίξουμε όχι μόνο τους νε
οεισερχόμενους αλλά και όσους βρίσκονται ξαφνικά σε δύσκολη θέση και δεν ξέρουν πώς να κινηθούν. Θα δημιουργήσουμε ομάδες εργασίας για όλα τα θέματα και θα καλέσουμε όσους επιθυμούν να συνδράμουν ενεργά.
—
Ερώτηση: Πώς σκοπεύετε να ενισχύσετε τη σχέση και την επικοινωνία μεταξύ της ελληνικής κοινότητας και των γερμανικών αρχών ή άλλων τοπικών φορέων;
Απάντηση:
Με συζητήσεις, επισκέψεις και ενεργή συμμετοχή στις εκδηλώσεις των συλλόγων και φορέων του Μονάχου, προσπαθώντας να δημιουργήσουμε και να διατηρήσουμε μια ανοικτή γραμμή επικοινωνίας και συνεχή εκπροσώπηση της κοινότητάς μας. Η παρουσία μας είναι σημαντική, καθώς ενισχύει τις σχέσεις μας με τους υπόλοιπους φορείς και δημιουργεί γέφυρες συνεργασίας για το μέλλον. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο και το όνομα της ομάδας μας «δημιουργώντας γέφυρες». Δεν θέλουμε να μείνουμε μόνο στο όνομα! Θέλω, επίσης, προσωπικά να ενθαρρύνω και τα υπόλοιπα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου να συμμετάσχουμε ενεργά στο Συμβούλιο Αλλοδαπών, ώστε να ενδυναμώσουμε περαιτέρω τη θέση μας και μέσω της συμμετοχής μας να ακουστεί η φωνή μας σε θεσμικά όργανα της πόλης μας.
—
Ερώτηση: Τι σας ώθησε να ενταχθείτε σε μια συλλογική προσπάθεια αντί να συνεχίσετε το αξιόλογο έργο σας ατομικά;
Απάντηση:
Θα σου απαντήσω με την ιστορία του πατέρα που έδωσε μια βέργα στον γιο του να την λυγίσει. Ο γιος την έσπασε. Στη συνέχεια, ο πατέρας του έδωσε δύο βέργες, αλλά εκείνος τις έσπασε κι αυτές. Ακολούθησαν τρεις, τέσσερις και πέντε βέργες, τις οποίες κατάφερε να λυγίσει, και η δυσκολία όλο και μεγάλωνε. Τελικά, οι βέργες ενώθηκαν σε μια αγκαλιά και δεν μπορούσε πλέον να τις κουνήσει. Εγώ στην γωνιά μου πρόσφερα ό,τι μπορούσα. Αλλά πόσα και σε ποιο μέγεθος μπορεί να προσφέρει ένα άτομο ή μια μικρή ομάδα; Μόνο ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι μεγάλο και «αλύγιστο»!
—
Ερώτηση: Πιστεύετε ότι η ύπαρξη περισσότερων συνδυασμών θα ενθάρρυνε τη συμμετοχή και την ανανέωση στην κοινότητα; Αν ναι, πώς θα υποστηρίζατε αυτή την αλλαγή;
Απάντηση:
Ω ναι, θα ήμουν πολύ ευχαριστημένη να δω τόσο μεμονωμένα άτομα όσο και διάφορους συνδυασμούς. Αν ο στόχος είναι κοινός, και στην περίπτωσή μας θα έπρεπε να είναι η ενίσχυση του Ελληνισμού του Μονάχου και όχι το κόμμα, ο σύλλογος ή η παρέα, τότε μπορούμε να γίνουμε η πρώτη δύναμη στην πόλη του Μονάχου και να έχουμε φωνή στους τοπικούς φορείς. Η συμμετοχή κι άλλων υποψηφίων ή συνδυασμών σημαίνει ότι υπάρχει μια ενεργή συμμετοχή του κόσμου, οπότε διευρύνεται το πνεύμα και οι ιδέες μας. Θέλουμε να είμαστε ενεργοί στην κοινωνία του Μονάχου και των περιχώρων. Θέλουμε να μεγαλώσουμε! Θέλουμε να είμαστε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ενωμένοι.
—
Ερώτηση: Ποιο είναι το μήνυμά σας προς τα μέλη της ελληνικής κοινότητας που θα κληθούν να συμμετάσχουν στις εκλογές;
Απάντηση:
Ελάτε να ψηφίσετε. Όχι για μένα, αλλά για όποιον θεωρείτε ότι αξίζει την ψήφο σας. Το σημαντικό είναι να έρθετε. Είναι εύκολο να σχολιάζει κανείς από απόσταση — ακούσαμε πολλά αυτόν τον καιρό… Όμως, μπορείς να επηρεάσεις την κατάσταση μόνο αν είσαι ενεργό μέρος της αλλαγής. Οι φωνές από μακριά δεν φέρνουν αποτελέσματα. Ελάτε, ψηφίστε και στηρίξτε αυτήν την πρωτοφανή προσπάθεια. Δώστε της μια ευκαιρία, ανεξάρτητα από τις πολιτικές ή θρησκευτικές σας πεποιθήσεις. Δεν πρόκειται για την κοινότητα του ΚΚΕ, της ΝΔ, του Χ ή του Ψ. Είναι η κοινότητα όλων των Ελλήνων του Μονάχου και περιχώρων. Ας αφήσουμε τις πολιτικές πεποιθήσεις στον πολιτικό χώρο, τις συγγένειες και τις φιλίες στο περιβάλλον τους, τους συλλόγους μας στην όμορφη προσπάθεια τους να κρατήσουν ζωντανή την παράδοση, τα έθιμα και τους χορούς του τόπου που εκπροσωπούν και ελάτε να φτιάξουμε μαζί την κοινότητα που θα μας εκπροσωπήσει όλους και θα μας ενώσει κάτω από την ίδια σκέπη. Την κοινότητα των μελών της!
—
Ερώτηση: Σας γνωρίζω προσωπικά εδώ και πολλά χρόνια και ξέρω ότι πάντα δίνατε το παρόν σε όλες τις ελληνικές πρωτοβουλίες, με αφοσίωση και πάθος για τον ελληνισμό. Πιστεύετε ότι, με αυτή την υποψηφιότητα, ίσως χάσετε περισσότερα από όσα θα κερδίσετε σε προσωπικό επίπεδο;
Απάντηση:
Έχω χάσει ήδη πολλά. Πολλοί έχουν απομακρυνθεί από κοντά μου, σε σημείο που δεν τολμούν καν να βάλουν ένα “like” σε κάποια ανάρτηση στο Facebook, φοβούμενοι ότι θα τους δουν. Αντίθετα, μου εκφράζουν την αναγνώρισή τους μέσω ιδιωτικών μηνυμάτων. Κάποιοι είδαν με καχυποψία τη δράση μου μέσα στους συλλόγους γιατί δεν πιστεύουν ότι κάποιος μπορεί να κάνει κάτι καθαρά από ενδιαφέρον και αλληλεγγύη. Υποθέτουν ότι κρύβεται κάτι από πίσω. Επίσης τον τελευταίο καιρό η οικογένειά μου με βλέπει πολύ λίγο. Η εγγονή μου, 10 μηνών, έχει πολύτιμες στιγμές καθημερινά που χάνω. Τα “λογοτεχνικά μου” τα έχω αφήσει στην άκρη. Δεν μπορώ πια να πηγαίνω στα χορευτικά και δεν θέλω να ρωτήσω τον διευθυντή μου για το τι σκέφτεται. Όμως, παρά τις δυσκολίες, έχω κερδίσει ανεκτίμητα πράγματα. Έχω έρθει κοντά σε ανθρώπους που μοιράζονται το ίδιο όραμα, έχω δει τη θετική ανταπόκριση όσων θέλουν να ανήκουν σε μια ενεργή κοινότητα, και έχω αισθανθεί τη χαρά της συμμετοχής. Αυτό μου δίνει δύναμη να συνεχίζω και, ακόμα κι αν δεν ψηφιστώ, θα παραμείνω κοντά στην κοινότητα σε κάποια ομάδα εργασίας γιατί πιστεύω σε ένα καλύτερο μέλλον για τον ελληνισμό του Μονάχου. Θέλω να δω την κοινότητά μας να προχωρά, να αποκτά φωνή και υπόσταση, να γίνεται χώρος στήριξης και σύνδεσης για όλους μας.
https://brueckenbauen.my.canva.site/?
