Έχω μια αγαπημένη φωτογραφία από τα Κύθηρα: τραβάω μέσα από το άνοιγμα της σκηνής ό,τι αντικρίζω μπροστά μου, δηλαδή χώμα και κορμούς δέντρων. Στο φόντο δεν υπάρχει τίποτε άλλο, μόνο φύση. Κοιτώντας την, είσαι σχεδόν σίγουρος ότι είναι τραβηγμένη κάπου βαθιά μέσα στο δάσος – και όμως, πρόκειται για λήψη που έγινε μέσα στο οργανωμένο κάμπινγκ του Καψαλίου, το οποίο βρίσκεται σχετικά κοντά στα τουριστικά μαγαζιά της παραλίας.
Δεν είναι παραπλανητικό το στιγμιότυπο – έτσι είναι τα Κύθηρα. Ένα μέρος παρθένο, του οποίου η ανάπτυξη ακολούθησε ήπιους ρυθμούς και όπου ακόμα και στο οργανωμένο κάμπινγκ αισθάνεσαι ότι γίνεσαι ένα με τη φύση. Δεν μιλάμε για νησί-παράδεισο με την εξωτική κλισέ έννοια του όρου. Το τοπίο των Κυθήρων περισσότερο μοιάζει με αυτό της Πελοποννήσου, σε μια πιο άφθαρτη εκδοχή. Οι παραλίες είναι όλες τόσο όμορφες, που σχεδόν δεν το πιστεύεις ότι βρίσκονται στο ίδιο νησί. Θα σας πουν για το Καλαδί, τη διάσημη βοτσαλωτή παραλία με τον μεγάλο βράχο, ή για το Μελιδόνι, ένα κλειστό, ονειρεμένο κολπάκι. Και οι δύο είναι υπέροχες, όμως τα καλοκαίρια προ κορωνοϊού με φουλ τουρισμό δεν σου έδιναν να καταλάβεις πραγματικά τι είναι τα Κύθηρα, γιατί μάζευαν τόσο κόσμο που διαταρασσόταν η αγία τσιριγώτικη ηρεμία (από το «Τσιρίγο» ή «Cerigo», την παλιά ενετική ονομασία του νησιού). Για μένα Κύθηρα είναι περισσότερο το Σπαραγαρίο (πας με θαλάσσιο ποδήλατο από το Καψάλι και ξαπλώνεις για ηλιοθεραπεία δίπλα στους αγουροξυπνημένους κάμπερ που κοιμούνται εκεί) ή το Καλάμι (ξεκινάς αφού αναλογιστείς αν έχεις τις φιλοδοξίες της Lara Croft και τη διάθεση να περάσεις μπροστά από μια φωλιά με σφήκες και να φτάσεις στην παραλία μετά από καταρρίχηση με σχοινί).
Τι άλλο είναι τα Κύθηρα εκτός από παραλίες; Μοναδικές τοποθεσίες, όπως είναι η Πράσινη Λίμνη (φυσική πισίνα σε σχήμα καρδιάς, που προσελκύει τους ερωτευμένους και τους πεζοπόρους, για να την προσεγγίσεις θέλει περπάτημα), ο καταρράκτης της Φόνισσας στον Μυλοπόταμο (φέτος αναμένεται να έχει νερό και το καλοκαίρι, λόγω των βροχών του χειμώνα), το σπήλαιο της Αγίας Σοφίας (με τις τοιχογραφίες του 13ου αιώνα), το δάσος στο Γερακάρι (με καφέ και κολατσιό για αυτοσχέδιο πικνίκ). Κύθηρα είναι το νέο μονοπάτι τύπου Via Ferrata (που αναπτύχθηκε κάτω από την Παλιόχωρα και συνδυάζει πεζοπορία, διάσχιση φαραγγιών και αναρρίχηση). Κύθηρα είναι και η Χύτρα (η βραχονησίδα όπου φύεται το χρυσαφένιο λουλουδάκι σεμπρεβίβα και στην οποία μπορείς να πας για βαρκάδα στη θαλάσσια σπηλιά). Αν θέλετε να πάρετε λίγο από Κύθηρα μαζί σας και να κρατήσετε την ανάμνηση, τη μυρωδιά και τη γεύση αυτού του απίθανου νησιού, ακόμα κι όταν θα βρίσκεστε μακριά του, περάστε μια Κυριακή πρωί από το παζάρι του Ποταμού. Θα βρείτε τυρί, μέλι και σαπούνια με αρωματικά βότανα, φτιαγμένα όλο αγάπη από κατοίκους, πολλοί από τους οποίους, όπως θα διαπιστώσετε, μιλάνε ελληνικά με προφορά σκωτσέζικη, ολλανδική ή γαλλική. Αυτά είναι τα Κύθηρα: ένα νησί πολύ ξεχωριστό, ένας προορισμός ζωής.Πρώτη δημοσίευση: “Greece Is Νησιά”. Μπορείτε να παραγγείλετε το τεύχος εδώ: https://subscription.kathimerini.gr/greece-is
