Του ΒΛΑΣΗ ΚΩΣΤΟΥΡΟΥ
Είχα σκοπό να μείνω τρεις μέρες και κάθισα δώδεκα. Όχι, δεν είναι ένα απλό νησί, αλλά ένα πραγματικό ησυχαστήριο. Καιρό είχα να βρεθώ τόσο μακριά από το κινητό μου. Από τη στιγμή που θα πατήσεις το πόδι σου στο λιμάνι, την Ψάθη, νιώθεις εξαρτημένος από την ηρεμία του τοπίου. Μια τυπική μέρα ξεκινά στους παραδοσιακούς φούρνους του Χωριού (του ενός και μοναδικού οικισμού), περιμένοντας να βγουν ζεστές ζεστές η «λαδένια» (σ.σ. πίτα με ντομάτα και κρεμμύδι) και η «τυρένια» (σ.σ. ανοιχτή τυρόπιτα). Ο συνηθισμένος τρόπος να τις απολαύσεις είναι στο χέρι, γυρνώντας στα λευκά πλακόστρωτα ξυπόλυτος, περνώντας από τις καμάρες και τα σκεπαστά περάσματα, τα ερείπια του μεσαιωνικού κάστρου και τις υπαίθριες δανειστικές βιβλιοθήκες που στήνονται για ντόπιους και επισκέπτες, με θέα τις αυλές με τις ανθισμένες μπουκαμβίλιες.
Η ησυχία που σου επιβάλλει η ατμόσφαιρα είναι ανεκτίμητη. Οι λίγοι τουρίστες προσαρμόζονται στον χαλαρό ρυθμό και ο πιο έντονος ήχος που μπορεί να φτάσει στα αυτιά σου είναι το κελάηδημα ενός καναρινιού. Άντε και η καμπάνα της επιβλητικής Παναγιάς της Οδηγήτριας, που χτυπά κάθε μία ώρα. Ακόμα και στις παραλίες, κυρίως ακούς τον ήχο της θάλασσας. Αν πας στα Ελληνικά, μην ξεχάσεις να πάρεις μάσκα για να θαυμάσεις στα ρηχά τη βυθισμένη αρχαία πόλη του νησιού. Η δική μου αγαπημένη είναι, βέβαια, τα Μαυροσπήλια με το ασυναγώνιστο ηλιοβασίλεμα. Αλλά και τα Πράσα, με τα τιρκουάζ νερά και τη λευκή χοντρή άμμο. Πριν φτάσεις εκεί, θα περάσεις από το Ρέμα και τον Καρρά, ένα ονειρικό σκηνικό με κατάλευκα βράχια και σπηλιές, κάτι σαν φυσική πισίνα.
Γυρίζοντας το απογευματάκι στο Χωριό, ένα πέρασμα από το κεντρικότερο σημείο, τον Κάμπο, είναι δεδομένο. Να κάτσεις οπωσδήποτε «Στου Φραγκούλη» για βιολογικό λικέρ φραγκόσυκο ή ρόδι από τη ροδιά της αυλής και μετά παγωτό φιστίκι ή κρέμα από κατσικίσιο γάλα στο «Stavento». Το βραδάκι κατηφόρισε στο λιμάνι. Εκεί θα βρεις το «Κύμα της Ψάθης», το καλύτερο ρεστοράν του νησιού στην Ψάθη, με απίθανες συνταγές του νεαρού Κιμωλιάτη σεφ Μανώλη Βεντούρη.
Υπάρχουν δύο μοναδικές βόλτες που δεν πρέπει να χάσεις. Η πρώτη είναι πεζοπορία στο βουνό μέχρι να φτάσεις στο Σκιάδι, το περίφημο «πέτρινο μανιτάρι», ένα σπάνιο φυσικό μνημείο με θέα το απέραντο Αιγαίο. Αλλά αν θες να νιώσεις το μεγαλείο της φύσης, πάρε ένα καΐκι και πέρνα απέναντι στην Πολύαιγο, επισήμως καταγεγραμμένη ως το μεγαλύτερο ακατοίκητο νησί του Αιγαίου. Εκτός από το ότι θα βρεις μια γαλάζια όαση για βουτιές, μπορεί να πετύχεις και κάποια νυχτερινή προβολή ταινίας με θέα τα αστέρια.
Δεν είναι τυχαίο το «Κίμωλό μου, παράδεισό μου» που θα δεις γραμμένο στα σοκάκια του νησιού. Ο τόπος αυτός είναι η χαρά της απομόνωσης και της ξεχασμένης ηρεμίας.Πρώτη δημοσίευση: “Greece Is Νησιά”. Μπορείτε να παραγγείλετε το τεύχος εδώ: https://subscription.kathimerini.gr/greece-is