Κυριακή στη Ριβιέρα

Το Μαύρο Λιθάρι, μια παραλία με άμμο και ψιλό βοτσαλάκι, έχει δύο beach bars που προσελκύουν κυρίως νεολαία. (Φωτογραφία: ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΜΕΡΑΚΟΣ)

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΛΑΒΑΝΟΥ

Γλυφάδα-Ανάβυσσος, 28 χλμ. γεμάτα απολαύσεις και εκπλήξεις.

Όποιος έχει καταλάβει τι εστί Αθηναϊκή Ριβιέρα, ποια είναι η φυσιογνωμία και ο χαρακτήρας της, αν μπορεί, ας μας το εξηγήσει – γιατί εμένα με μπερδεύει. Από τη μια έχει μεγάλες λεωφόρους με φοινικάκια και μαρίνες για πολυτελή σκάφη, από την άλλη υπαίθριους μικροπωλητές με ύφος Βασίλη Αυλωνίτη που πουλάνε μαλλί της γριάς. Από τη μια πλαζ με είσοδο, ομπρέλες και ξαπλώστρες-κρεβάτια, από την άλλη λαοφιλείς, λαϊκές παραλίες για παρεΐστικες κυριακάτικες εκδρομές. Από τη μια καμπάνες, Αστέρια και Αστέρα, από την άλλη μπίρα, ταβλάκι, στρωμένο τραπεζομάντιλο και οικογενειακό κεφτεδάκι. Το περίεργο είναι ότι αυτά τα ετερόκλητα χαρακτηριστικά δεν ανήκουν το καθένα στη δική του γεωγραφική «ζώνη», αλλά βρίσκονται μπερδεμένα το ένα δίπλα στο άλλο.  Η ιδανικότερη τοποθεσία για να καταλάβεις την πολυπολιτισμικότητα της Ριβιέρας είναι ο Λαιμός Βουλιαγμένης, στον οποίο συχνάζουν όλες οι φυλές της πόλης: ένας επιχειρηματίας με καλό κοστούμι και ακριβό αυτοκίνητο παρκάρει δίπλα σε έναν φυσιολάτρη περιπατητή με σορτσάκι και αθλητικά, ο οποίος προσπερνά μια παρέα μαθητών που έχουν αράξει στα βραχάκια για να τραγουδήσουν φορώντας μόνο το μαγιό τους. Αυτό το συνονθύλευμα ανθρώπων, ηλικιών, τάξεων και πολιτισμικών επιρροών μού δίνει την εντύπωση ότι η Αθηναϊκή Ριβιέρα εμπεριέχει κάτι πολύ ελληνικό.

Συμπυκνώνει τις συνήθειες που απέκτησαν οι Αθηναίοι τα τελευταία πενήντα χρόνια. Είναι ένα κομμάτι της πόλης που έχει κάτι για τον καθένα και απεύθυνεται σε όλους. Στο δικό μας οδοιπορικό κάναμε επιλεγμένες στάσεις, ξεκινώντας από τη Γλυφάδα και φτάνοντας μέχρι την Ανάβυσσο, χωρίς προφανώς να σταματήσουμε σε όλα τα ενδιαφέροντα σημεία (γιατί για τη Ριβιέρα μπορεί να γραφτεί βιβλίο).

11 ΣΤΑΣΕΙΣ

1. ΑΡΧΕΛΩΝ / Γλυφάδα


Άποψη της μαρίνας Γλυφάδας. (Φωτογραφία: ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΜΕΡΑΚΟΣ)


«Πρέπει να κάνουμε ησυχία, γιατί οι χελώνες ακούν τη φωνή μας είκοσι φορές δυνατότερα από ό,τι την ακούμε εμείς», μας λέει η Κατερίνα Παπαγιαννοπούλου, υπεύθυνη δράσεων στο Κέντρο Διάσωσης Θαλάσσιων Χελωνών του ΑΡΧΕΛΩΝ (3η Μαρίνα Γλυφάδας, τηλ. 210-8982600), η αποστολή του οποίου είναι η διάσωση, η περίθαλψη, η απελευθέρωση των τραυματισμένων ή άρρωστων θαλάσσιων χελωνών, καθώς και η ευαισθητοποίηση-ενημέρωση των επισκεπτών. Αυτή την περίοδο οι φιλοξενούμενες χελώνες είναι περίπου δεκαπέντε και αναρρώνουν σε δεξαμενές με νερό, βγάζοντας πότε πότε το κεφαλάκι τους έξω για να πάρουν αέρα. Αξίζει να περάσετε μια βόλτα, για να δείτε από κοντά αυτά τα όμορφα, αιωνόβια ερπετά (ναι, η χελώνα δεν είναι ούτε θηλαστικό ούτε αμφίβιο). Να μάθετε πώς εκκολάπτονται στις αμμουδιές της Κυπαρισσίας, της Ζακύνθου και της βόρειας Κρήτης, ενώ πρέπει μόνες να διανύσουν την απόσταση μέχρι τη θάλασσα για να δυναμώσουν τα πτερύγιά τους (γι’ αυτό, όποτε βλέπετε χελωνάκια στην αμμουδιά, μην τα μεταφέρετε εσείς στο νερό). Να τις στηρίξετε αγοράζοντας κάποιο αναμνηστικό από το πωλητήριο ή «υιοθετώντας» μία από αυτές.

2. Βουτιά στα Αστέρια / Γλυφάδα

Κρατούν τη διαχρονική ομορφιά τους τα Αστέρια της Γλυφάδας (είσοδος 6 ευρώ καθημερινές, 8 ευρώ τα Σαββατοκύριακα), μια πλαζ με πιστό κοινό, που προσελκύει νεολαία, αλλά όχι μόνο. Πάνω στην πλαζ θα βρείτε μαγαζιά όπως το «Balux Café, The House Project» (τηλ. 210-8983577, baluxcafe.com), που παραπέμπει σε μεγάλο σπίτι, με ζεστή ατμόσφαιρα, διακοσμημένο με φαντασία. Το μενού του έχει ποικιλία (πειραγμένα μεσογειακά πιάτα, πίτσα, σούσι, κρασί, signature κοκτέιλ κ.ά.). Εμείς δοκιμάσαμε έναν παγωμένο καλοκαιρινό καπουτσίνο.

3. Εκεί στον Νότο / Βούλα

Το «Notos» (Λεωφ. Κωνσταντίνου Καραμανλή 12, τηλ. 210-8993702-3, notos-cafe.gr) είναι ένα άνετο κι ευχάριστο μαγαζί πάνω στη θάλασσα, με κατάλογο φουλ κομπλέ (ροφήματα, παγωτά, ομελέτες, ποικιλίες, κρασί), που έχει δώσει το όνομά του στη γύρω περιοχή, δηλαδή σε δύο παραλίες και σε μία λωρίδα πρασίνου από πάνω. Με παιδική χαρά, γκαζόν, φοινικάκια και μονοπάτια, το παραθαλάσσιο πάρκο προσελκύει Αθηναίους που απλώνουν τις πετσέτες τους για ηλιοθεραπεία ή τα τραπέζια τους για πικνίκ. Εδώ παίρνει κανείς το άρωμα της Ριβιέρας, χωρίς να απομακρυνθεί από την Αθήνα.   

4. «Ηπειρώτισσα» / Βούλα

Η «Ηπειρώτισσα» (Λεωφ. Βάρης-Κορωπίου 32, τηλ. 210-8953929, ipirotissa.gr) συνδυάζει φούρνο, ζαχαροπλαστείο, ντελικατέσεν και είναι το καλύτερο σημείο για ένα τονωτικό σνακ πριν από τη θάλασσα (μάφιν, τάρτα μήλου) ή για ένα γρήγορο γεύμα μετά (μακαρονοσαλάτα, σούπα γκασπάτσο). Πέρα από το επιτόπου γεύμα, εδώ θα βρείτε και εκλεκτά προϊόντα για να πάρετε στο σπίτι σας ή ακόμα και για δώρα (μπισκότα, τυριά, μακαρονοειδή, έξτρα παρθένο λάδι, διαφόρων ειδών βιολογικά, premium ποτά).  

5. Μονοπάτια / Καβούρι


Το νησάκι με το παλιό πολυβολείο, στο Μεγάλο Καβούρι. 
(Φωτογραφία: ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΜΕΡΑΚΟΣ)


Στον πύργο του ναυαγοσώστη θα δείτε ευδιάκριτα υπολείμματα της αρχαίας αμαξιτής οδού του Καβουρίου, που συνέδεε τον Δήμο Αιξωνιδών Αλών με το παραλιακό μέτωπο και η οποία, σύμφωνα με τα ευρήματα, χρησιμοποιούνταν τον 4ο αιώνα π.Χ. Αυτό είναι το ένα από τα δύο μονοπάτια του Μεγάλου Καβουρίου, το μη χρησιμοποιήσιμο. Το άλλο είναι το σύγχρονο, μια περαντζάδα που προσφέρεται για οικογενειακή βόλτα ή ποδηλατάδα, με παγκάκια για να καθίσετε όποτε κουραστείτε. Από τη μεριά της θάλασσας θα έχετε θέα στο νησάκι-πολυβολείο. Από την πλευρά του αλσυλλίου θα σας έρθει η μυρωδιά από τους αρωματικούς θάμνους, ανακατεμένη με τους μεζέδες που τσιμπολογάνε οι παραθεριστές της Κυριακής.

6. Ξωκλήσια / Βουλιαγμένη


Κολπίσκος κοντά στον Άγιο Νικόλαο Βουλιαγμένης. (Φωτογραφία: ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΜΕΡΑΚΟΣ)


Η Ριβιέρα έχει αναπάντεχα ωραίες εκκλησίες. Στη Βουλιαγμένη θα βρείτε δύο πολύ ξεχωριστά εκκλησάκια. Από τη μια τον Άγιο Γεώργιο Καβουρίου, λευκό, λιτό, με καμπύλες και καμάρες, που και μόνο που τον αντικρίζεις χαλαρώνεις. Μπροστά από την εκκλησία έχει ένα πλακόστρωτο με πεύκα, παγκάκια, φανοστάτες. Από την άλλη, τον Άγιο Νικόλαο Βουλιαγμένης, ένα εκκλησάκι του 1947, πιο χειροποίητο κι από τα χειροποίητα, με κτήτορα τον ζωγράφο – γλύπτη Νικ. Ξένο, όπως αναφέρεται σε μια πλάκα. Απολύτως εκκεντρικό, φτιαγμένο από πέτρες και βότσαλα, με μαρμάρινες παραστάσεις, ψάρια, ιστιοφόρα και άγκυρες, μοιάζει να συνδυάζει τον βυζαντινό εκκλησιαστικό ρυθμό με τη λαϊκή αισθητική. Κοιτώντας το, σκέφτεσαι ότι θα μπορούσε να το έχει δημιουργήσει και κάποιος μαθητής του Θεόφιλου.

7. Παγωτό / Βουλιαγμένη

Οι γλυκατζήδες γνωρίζουν το Aqua Marina (Αγίου Παντελεήμονος 15, τηλ. 210-8961214), ένα μαγαζί-ορόσημο, που σερβίρει και φαγητό, αλλά είναι περισσότερο γνωστό για τα γλυκά του: παγωτό Σικάγο, παγωτό Black Venus, πάστα βιεννουά, δική του σαντιγί. Διαχρονικό στέκι για τους κατοίκους των νοτίων προαστίων, το δημιούργημα του Ηπειρώτη Βασίλη Γκιόκα έχει ζήσει στιγμές μεγάλης δόξας και διατηρεί ακόμα μέρος της αίγλης της παλιάς Βουλιαγμένης.

8. Λίμνη Βουλιαγμένης


Τοπόσημο της Αθηναϊκής Ριβιέρας η Λίμνη Βουλιαγμένης, με το υφάλμυρο νερό. (Φωτογραφία: ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΜΕΡΑΚΟΣ)


Η Λίμνη της Βουλιαγμένης (είσοδος 15 ευρώ τις καθημερινές, 18 ευρώ τα Σαββατοκύριακα) έχει τη φήμη ότι απευθύνεται μόνο σε μεγάλης ηλικίας κολυμβητές, που κάνουν αργόσυρτες απλωτές στα υφάλμυρα νερά της, επωφελούμενοι από τις ιαματικές ιδιότητες των υπόγειων πηγών που την τροφοδοτούν. Στην πραγματικότητα, στη Λίμνη έρχονται άνθρωποι όλων των ηλικών, μόνο που οι νεότεροι είναι περισσότερο ξένοι. Φέτος, με την COVID-19 σε πρώτο πλάνο, η επισκεψιμότητα έχει μειωθεί αρκετά, ενώ και οι υπεύθυνοι φαίνεται να έχουν πάρει στα σοβαρά την προσπάθεια περιορισμού του κορωνοϊού: στην είσοδο θερμομετράσαι και συμπληρώνεις ένα δελτίο εισόδου με τα στοιχεία σου, για να υπάρχει ιστορικό των ατόμων που πέρασαν από τον χώρο. Επιπλέον, η Λίμνη έλαβε πρόσφατα την πιστοποίηση «COVID Shield» από την TÜV Austria Hellas, που διασφαλίζει ότι τηρούνται τα μέτρα πρόληψης.

9. Θερινό σινεμά / Βάρη


Το θερινό Cine Ria, στη Βάρη. (Φωτογραφία: ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΜΕΡΑΚΟΣ)


Περνάς τα Λιμανάκια με το θρυλικό Στέκι του Λευτέρη (το παλιό Στέκι του Τζο), που έχει γαλουχήσει γενιές και γενιές, περνάς το Island, περνάς και την πλατεία της Βάρκιζας και φτάνεις στο Cine Ria. Από το «Σωτηρία», όνομα της γυναίκας του ιδιοκτήτη που άνοιξε το σινεμά το 1963 και το δούλευε μαζί με τους γιους του, όπως μας λέει ο εγγονός του, Σωτήρης. Το Cine Ria (Αφροδίτης 8, Βάρη, τηλ. 210-8970844, cineria.gr) είναι οικογενειακό, ζεστό, με πελάτες της γειτονιάς, αλλά και από άλλα μέρη της Αθήνας. Παίζει «ευρωπαϊκό σινεμά, γαλλικές κωμωδίες, ισπανικά θριλεράκια», αλλά και «παιδικές ταινίες και μπλοκμπάστερ». Μεγάλο ατού του είναι η Μπομπίνα, το μπαράκι που βρίσκεται στην πρόσοψη και τροφοδοτεί τους θεατές (αλλά και εξωτερικούς πελάτες) με κοκτέιλ εμπνευσμένα από τον καλό –κυρίως χολιγουντιανό– κινηματογράφο. Σας αρέσει το κονιάκ, το πικραμύγδαλο και η Ίνγκριντ Μπέργκμαν; Κοκτέιλ «Καζαμπλάνκα». Εμείς που είμαστε του ρουμιού, του λάιμ και του Χίτσκοκ, παραγγέλνουμε ένα πικάντικο «Vertigo».

10. Ηλιοβασίλεμα / Σαρωνίδα

Μετά το Λαγονήσι και πριν από την Ανάβυσσο βρίσκεται ένα σημείο με την ονομασία «Κορυφή του Βουνού». Αν δεν έχετε πολύ ντελικάτο αμάξι, θα τα καταφέρετε σχεδόν έως τον τερματισμό, όπως εμείς, που φτάσαμε σε ένα αρκετά ψηλό σημείο όπου απολαύσαμε την ηρεμία και το ηλισοβασίλεμα με θέα στην ακτογραμμή και στη νησίδα Αρσίδα, απέναντι από τα κολπάκια της Αναβύσσου.  

11. Ουζάκι / Ανάβυσσος

Λίγο μετά τη Σαρωνίδα βρίσκεται το αγαπημένο στους Αθηναίους Μαύρο Λιθάρι, που την περασμένη Κυριακή ήταν φίσκα στον κόσμο. Αρκετά μεγάλο σε μήκος, με άμμο και ψιλό βοτσαλάκι, έχει ομπρελοξαπλώστρες (δωρεάν) και δύο beach bars με ταβλαδόρους, κούνιες, και μια ’80s ανεμελιά, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το καθεστώς πανδημίας του 2020. Πολύ κοντά στο Λιθάρι βρίσκεται και το εστιατόριο Λαβράκι (τηλ. 22910-55171), ένα στέκι για ψαροφάγους, με μεζέδες του δίσκου (φάβα, ταραμά, τζατζίκι αβοκάντο), θαλασσινά και ποικιλία σε ούζα-τσίπουρα.Online

πηγή : https://www.kathimerini.gr/1083247/gallery/ta3idia/sthn-ellada/kyriakh-sth-riviera?fbclid=IwAR3Z6McZAAj2QmzCG959RLfsqGVn7JdVlmG6haX_oCqwDSYW1QtoxkDijC8