Την περίοδο της πανδημίας η τριτοβάθμια εκπαίδευση και στη Γερμανία κλήθηκε να ανταποκριθεί στα νέα δεδομένα. Από το αμφιθέατρο το μάθημα μεταφέρθηκε στο διαδίκτυο κάνοντας χρήση νέων μέσων. Για πάντα;
Η πανδημία βρήκε τα γερμανικά πανεπιστήμια εντελώς απροετοίμαστα και τα παραδοσιακά αμφιθέατρα που φιλεξενούν σχεδόν 18.000 πανεπιστημιακά μαθήματα ακατάλληλα από υγειονομική άποψη. Τα μαθήματα, όπως γίνονταν επί δεκαετίες, έπρεπε να σταματήσουν ή να μειωθούν σημαντικά. Τα πανεπιστημιακά κτήρια έμειναν για μεγάλο χρονικό διάστημα κλειστά, όπως και οι βιβλιοθήκες. Ο δανεισμός συγγραμμάτων γινόταν συχνά κατόπιν γραπτού αιτήματος. Πολλά σεμινάρια και διαλέξεις γίνονταν μέσω διαδικτύου και βιντεοκλήσης. Όπως λέει ο καθηγητής Μπέρνχαρντ Κέμπεν από την Ένωση Γερμανικών Πανεπιστημίων, αρχικά δεν υπήρξε ενθουσιασμός για τα νέα διαδικτυακά μαθήματα, όμως ούτε και a priori άρνηση.
Η βασική προτεραιότητα των πανεπιστημίων ήταν να προστατεύσουν την υγεία των φοιτητών και του διδακτικού προσωπικού και βέβαια να μη χαθεί η ακαδημαϊκή χρονιά. Αναγκαστικά λοιπόν εφαρμόστηκαν νέα μοντέλα τηλεκπαίδευσης. Κάποιες ιδέες που είχαν παρουσιαστεί στην αρχή της πανδημίας περί εξάλειψης του εξαμήνου ή θεώρησής του ως «μη εξαμήνου» απορρίφθηκαν γρήγορα. Για τους φοιτητές και τους καθηγητές θα ήταν χάσιμο χρόνου. «Η ψηφιακή μετάβαση δεν λειτούργησε παντού το ίδιο ομαλά, αλλά σε γενικές γραμμές λειτούργησε καλά» σημειώνει ο Μπ. Κέμπεν.