Καμιά συγγνώμη για το κοινωνικό μακελειό. Καμιά εξήγηση για τη θεραπεία-«σοκ» που διπλασίασε το χρέος κράτους-νοικοκυριών. Καμιά λέξη για πολεμικές αποζημιώσεις για τα εγκλήματα των γερμανών ναζί.
1.Ολόκληρη η θητεία της Μέρκελ στο πλευρό τής Τουρκίας
Την ώρα των επίσημων επαφών της κυρίας Μέρκελ στην Αθήνα (28-29/10/2021),η-πάντα προγραμματισμένη για μεγάλο χρονικό διάστημα- γερμανική πολιτική εκδηλωνόταν με όλη την «ειλικρίνεια» (αν όχι ωμότητα) τής παραδοσιακής της ορολογίας, δείχνοντας για άλλη μια φορά την πάγια θέση της έναντι της Τουρκίας και της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης. «Η Ελλάδα και η Τουρκία έχουν πολλά μεγάλα ανοιχτά θέματα … που πρέπει να επιλυθούν με τον διάλογο», δήλωνε επισήμως ο εκπρόσωπος της καγκελαρίας κ.Στέφεν Ζάιμπερτ.
Έτσι, για άλλη μια φορά, η διαχρονική σύμμαχος της Τουρκίας και παραδοσιακή συμπαραστάτης της σε όλες τις κρίσεις τού ενεστώτα και του περασμένου αιώνα Γερμανία προώθησε την …αναθεωρητική της ατζέντα και μάλιστα τη στιγμή που οι …παραπονεμένοι Έλληνες ανέμεναν από την καγκελάριο κάποια λέξη ειλικρινούς αυτοκριτικής και …παρηγορίας.
Για να γίνει περισσότερο αντιληπτή η πολιτική βαρύτητα της συγκεκριμένης δημόσιας τοποθέτησης τού εκπροσώπου της καγκελαρίας και της γερμανικής κυβέρνησης, πρέπει να την αντιπαραβάλλουμε με τη μόνιμη και διαρκώς επαναλαμβανόμενη διακήρυξη των ελληνικών κυβερνήσεων, ότι με τη γείτονα Τουρκία υπάρχει μόνον μία διαφορά: η διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας των έναντι ακτών και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης σύμφωνα με τους κανόνες τού Διεθνούς Δικαίου. Η σχετική Σύμβαση, βεβαίως, για το Δίκαιο τής Θάλασσας δεν έχει υπογραφεί από την Τουρκία, αλλά αυτό προσπερνάται ως επουσιώδες από τη γερμανική διπλωματία.
Καμιά άλλη κυβέρνηση στον κόσμο, ακόμη και η πιο φιλικά διακείμενη στην Τουρκία, δεν έχει χρησιμοποιήσει παρόμοια φρασεολογία για τις λεγόμενες «ελληνοτουρκικές διαφορές».
Μόνον η Γερμανία τόλμησε να διατυπώσει με τόσο ωμό και περιεκτικό τρόπο την ατζέντα της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας και μάλιστα την ώρα της επίσκεψης της καγκελαρίου στη χώρα, της τελευταίας της σε ξένη χώρα προ της οριστικής της αποχώρησης από την πολιτική.
Ήταν το τελευταίο «δώρο» της θητείας της προς την Τουρκία αφού η γερμανική κυβέρνηση διατύπωσε με κατηγορηματικό τρόπο ότι οι διαφορές μεταξύ των δύο κρατών είναι πολλές και μεγάλες και ότι πρέπει να επιλυθούν με διάλογο. Η Γερμανία δηλαδή αναγνωρίζει και προτρέπει να τεθούν υπό συζήτηση όλα όσα περιλαμβάνονται στη νεο-οθωμανική ατζέντα τής Τουρκίας και υπονομεύουν το statusquo και τις Διεθνείς Συνθήκες.
Για έναν προσεκτικό μελετητή των σχέσεων των δύο χωρών, αυτό δεν αποτελεί ιστορικό παράδοξο.
Η Γερμανία και η αυτοκρατορία της οποίας αποτελούσε αναπόσπαστο τμήμα, πολύ πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στήριζε την Οθωμανική Αυτοκρατορία (και ακολούθως την Τουρκία) παντοιοτρόπως.Μετά δε την επανάσταση των νεότουρκων και τον σχηματισμό της κυβέρνησής τους, έφτασε στο σημείο, με δικά της κορυφαία στρατιωτικά και επιτελικά στελέχη, να οργανώσει τους διωγμούς όλων των άλλων εθνοτήτων και ασφαλώς τις γενοκτονίες εναντίον Ποντίων, Αρμενίων κ.λπ. Οι πανάρχαιοι γηγενείς πληθυσμοί θανατώθηκαν, βασανίστηκαν και εκτοπίστηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες όπου ζούσαν δύο και τρεις χιλιετίες πριν την έλευση των τουρκμενικών φυλών μετά τη μάχη του Μαντζικέρτ (1071) στα εδάφη της σημερινής Τουρκίας.
Επομένως, υπάρχει ένα αδυσώπητο προηγούμενο που δεν πρέπει να ξεχνιέται για τη διαμόρφωση της εθνικής μας στρατηγικής.
2.Ο αρνητικός συμβολισμός τής επίσκεψης: Ανήμερα της γερμανοναζιστικής εισβολής και 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης κατά των Τούρκων
Θλιβερή εντύπωση προκαλεί η σιωπή της ελληνικής κυβέρνησης και του λοιπού πολιτικού κόσμου που, ενώ πληροφορήθηκαν αμέσως, ως είθισται, τις ανακοινώσεις της γερμανικής κυβέρνησης, εν τούτοις, δεν αποτόλμησαν να διαταράξουν το …εορταστικό κλίμα της επίσκεψης Μέρκελ και να αρθρώσουν μια κάποια διαμαρτυρία, έναν κριτικό λόγο έστω, για την άμεση προσβλητική και ανθελληνική έμμεση αναγνώριση των τουρκικών διεκδικήσεων!!
Και ασφαλώς είναι απογοητευτικό που σύμπασα η ελληνική δημοσιολογία, ανεξαρτήτως πολιτικών και ιδεολογικών αυτοπροσδιορισμών, δεν περιέλαβε την εναντίον τής πατρίδας μας αυτή τοποθέτηση της γερμανικής κυβέρνησης ούτε καν στα «ψιλά γράμματα», ώστε να πληροφορηθούν -για άλλη μια φορά- οι συνΈλληνες ποιός ενθαρρύνει την Τουρκία στις παράλογες αξιώσεις της. Εξάλλου, δεν τέθηκε από κανέναν ούτε καν υπαινιγμός για το μείζον αυτό ζήτημα στην κοινή συνέντευξη τύπου ή στις προσρήσεις των Ελλήνων επισήμων. Όλοι το προσπέρασαν ως «μη γενόμενο».
Στη διπλωματική γλώσσα, τέτοιες δηλώσεις όπως του κ.Ζάιμπερτ, θεωρούνται μεγάλο «unfair», απροσμέτρητο ατόπημα. Οι γνωρίζοντες τη δραστικότητα των επισήμων τοποθετήσεων των κυβερνήσεων στο διεθνές γίγνεσθαι αντιλαμβάνονται ότι συντελέστηκε μια ακόμη διεθνής παραδοχή τού «εύλογου» των τουρκικών διεκδικήσεων και αντιστρόφως τού «παράλογου» της ελληνικής τοποθέτησης, να περιορίζει δηλαδή τις διαφορές σε «μία και μόνο», ως ανωτέρω.
Η δυσμενής και πρωτοφανής αυτή εξέλιξη συνέβη την ημέρα που ο απανταχού Ελληνισμός γιορτάζει την αντίστασή του στις δυνάμεις του Άξονα και το Έπος στην Αλβανία. Οι παππούδες και πατεράδες μας, παρά τη φτώχεια τους και τα προβλήματα που προξένησε η δικτατορία Μεταξά, θυμήθηκαν το σύνθημα της Επανάστασης του 1821 «Ελευθερία ή Θάνατος» και δεν δίστασαν ούτε στιγμή να αποκρούσουν την άνανδρη επίθεση κατά των πατρίων εδαφών.
Πολύ περισσότερο προσβλητική γίνεται η τοποθέτηση του εκπροσώπου τής κυρίας Μέρκελ, αν συνδυαστεί με τους επίσημους και διαρκείς εορτασμούς για τα 200 χρόνια από τον ξεσηκωμό του 1821 κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αλλά αφού η επίσκεψή της συνέπεσε με τη διπλή Εθνική μας Εορτή, θα αναμενόταν ένας επαινετικός λόγος για το ελεύθερο φρόνημα των Ελλήνων, για την ελευθερία και τη δημοκρατία που είναι γεννήματα αυτής της χώρας. Οι πάντα επιεικείς Έλληνες θα το εξελάμβαναν ως μια συγγνώμη τού γερμανικού έθνους που γέννησε το τέρας τού ναζισμού.
Όμως η επίσημη τοποθέτηση του κ.Ζάιμπερτ βρίσκεται στον αντίποδα αυτού τού ιστορικού γεγονότος με την αναγνώριση και πάλι στην Τουρκία «δικαιωμάτων» και «κατακτήσεων» από τις οποίες είχε αποβληθεί με τον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα…
Τί είδους επίσκεψη, επομένως, ήταν αυτή;; Πού αποσκοπούσε και πώς αποτιμάται αυτή η επίσημη υιοθέτηση των πρωτοφανών τουρκικών διεκδικήσεων;;
3.Σύμμαχος της νεο-οθωμανικής επεκτατικότητας
Δυστυχώς το σύνολο σχεδόν τού ελληνικού πολιτικού κόσμου, που ταυτίστηκε και εναρμονίζεται πλέον με τη μνημονιακή διακυβέρνηση, δεν κατανοεί το βάρος των παρεμβάσεων τής γερμανικής εξωτερικής πολιτικής στην περιοχή μας. Τα πρόσφατα ιστορικά παραδείγματα μιλούν από μόνα τους.
Μόλις πριν από 29 χρόνια, το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών, στο οποίο μετείχαν γίγαντες της πολιτικής (εν σχέσει με τα ελληνικά μέτρα) και γεννήτορες των σημερινών ελληνικών κομμάτων, απέρριψε παντελώς λύση για το λεγόμενο «Σκοπιανό» και ονομασία τού κρατιδίου που θα περιείχε τον όρο «Μακεδονία»…
Μετά από λίγα χρόνια, οι επίγονοί τους αποδέχθηκαν εν μέσω Μνημονίων (δηλαδή θεσμικής και οικονομικής ετερονομίας) το σχέδιο που προωθούσε από τις αρχές τού περασμένη αιώνα η γερμανική εξωτερική πολιτική. Και παρά τη σαφή παρακαταθήκη τού τότε Συμβουλίου Αρχηγών υπό τον Κων/νο Καραμανλή, οι επίγονοι δέχθηκαν να περιλαμβάνεται στο όνομα η φράση «Μακεδονία» με τη λέξη «Βόρεια» ως γεωγραφικός προσδιορισμός ενώ σαφώς γνώριζαν ότι ο όρος αυτός θα αναρριπήσει -την κατάλληλη στιγμή- το κύμα ενός τεχνητού αλυτρωτισμού. Η κυρία Μέρκελ, με πολλές αυτοπρόσωπες επισκέψεις της στα Σκόπια και την Αθήνα έπεισε τις κυβερνήσεις να αποδεχθούν τη συγκεκριμένη «λύση».
Το ίδιο περίπου παρατηρείται και με τη γείτονα Αλβανία που διαρκώς δυναμώνει, αναβαθμίζει τις διεκδικήσεις της και εξελίσσεται σε πολύπλευρο σύμμαχο τής Τουρκίας φιλοξενώντας μοίρες αεροπλάνων της και στρατιωτικά αποσπάσματα, κατασκευάζοντας ναυτικές βάσεις για μόνιμη ναυλοχία των τουρκικών πλοίων!
Και στα δύο αυτά κράτη η οικονομική, θεσμική και πολιτιστική απόβαση της Τουρκίας, για άλλη μια φορά, σκιαγραφεί σε αδρές γραμμές τη νεο-οθωμανική επεκτατικότητα. Όπου δηλαδή η Γερμανία ασκεί κηδεμονία σε βαλκανικά κράτη, εκεί η Τουρκία εμφανίζεται ως κυριαρχούσα δύναμη. Πόσο περισσότερες παρεμβάσεις της Τουρκίας πρέπει να γίνουν ώστε να καταλάβουμε ότι η Γερμανία στρώνει το έδαφος και με τους θεσμούς τής ΕΕ για την ενεργότερη παρέμβασης της Τουρκίας στα Βαλκάνια και τις περιοχές τής Μεσογείου;
4.Καμιά συγγνώμη για τη γενοκτονία των Ελλήνων. Καμιά λέξη για την αρπαγή τού δημόσιου πλούτου (ΤΑΙΠΕΔ, ιδιωτικοποιήσεις, λεηλασία μισθών-συντάξεων)
Και όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που εξελίσσονται και υλοποιούνται οι δεσμεύσεις του γ’ γενικευμένου και ανακεφαλαιωτικού Μνημονίου, οι αλλοτριωτικές διατάξεις του οποίου θα συνοδεύουν τη χώρα για πολλές ακόμη δεκαετίες, όπως φαίνεται, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, από τη γενικευμένη λαϊκή παραίτηση και απογοήτευση.
Οι κύριες κοινωφελείς εγκαταστάσεις της χώρας εκποιούνται με ταχύτητα και δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται από τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις παρά μόνο κατόπιν προηγούμενης άδειας και αποζημίωσης των ξένων εταιριών (π.χ. σύμβαση Fraport για τα αεροδρόμια-βλ. τις από 14-6-2021 και 16-7-2021 ανακοινώσεις της ΕΝΥΠΕΚΚ).
Τα λιμάνια παραδίδονται, το ένα μετά το άλλο, σε επενδυτικά σχήματα, στα οποία μετέχουν -κατά τη σύνθεση του μετοχικού τους κεφαλαίου- και τούρκοι επιχειρηματίες του βαθέος κράτους.
Το πρόγραμμα απολιγνιτοποίησης της Δυτικής Μακεδονίας και της Μεγαλόπολης, που θεσπίστηκε χωρίς πρόβλεψη για τις διακυμάνσεις τής τιμής τής ενέργειας από άλλες πηγές, όχι μόνο επιβαρύνει τα νοικοκυριά και την ελληνική οικονομία, αλλά παραδίδεται σε ξένες κυρίως εταιρίες (προεξάρχουσα η γερμανική ΔΕΗ, προς την οποία άλλωστε θα οδεύσουν και τα πολλά δάνεια-«επιχορηγήσεις» από το λεγόμενο «Ταμείο Ανάκαμψης»).
Οι Τράπεζες σταθεροποιούν και επεκτείνουν το μερίδιο της ιδιοκτησίας των ξένων κεφαλαίων και funds, κατά τους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις τού ευρωπαϊκού και παγκόσμιου νομαδικού κεφαλαίου, προς το οποίο η προηγούμενη κυβέρνηση είχε πωλήσει «αντί πινακίου φακής» πολλά πακέτα δανείων της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας και των νοικοκυριών δίδοντας και σχετική εγγύηση πολλών δισεκατομμυρίων για τη μη έγκαιρη εκτέλεση των συμβάσεων!! Έτσι ο ελληνικός λαός που τις ανακεφαλαιοποίησε πολλάκις με τα πακέτα των δανείων παρακολουθούσε αμήχανος τον πλήρη αφελληνισμό τους από μια παράταξη κυβέρνηση που δήλωνε (και δηλώνει ακόμη) «προοδευτική»!!
Και όλοι, μα όλοι, ακόμη και οι πλέον μνημονιακοί, παραπονούνται για την εχθρική μεταχείριση των Ελλήνων επενδυτών και επαγγελματιών, τη στιγμή που ΚΑΙ οι ίδιοι (δηλαδή όλα τα μνημονιακά κόμματα) ψήφισαν το γ’ γενικευμένο και ανακεφαλαιωτικό Μνημόνιο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όπου περιλαμβάνονταν όλες αυτές οι δεσμεύσεις.
Η Έκθεση Πισσαρίδη, προβλέποντας ότι επέρχεται «σφαγή» των μικρομεσαίων και κατάργηση του μικρο-ιδιοκτητικού τρόπου παραγωγής ,που διαιώνισε την ύπαρξη της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας (και που αποτελεί τη βάση τού αυτόνομου πολίτη και της δημοκρατίας), προτρέπει στην αναγκαστική συνένωση των μικρομεσαίων, δηλαδή την εξαφάνισή τους, αφού ήδη τον ζωτικό οικονομικό χώρο έχουν καταλάβει -με την αλλοτρίωση των κύριων πηγών τού κοινωνικού πλούτου- οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες και οι δανειστές…
Το γενικευμένο αυτό «ολοκαύτωμα» των μικρομεσαίων θα οδηγήσει πλέον σε μια δευτερεύουσα συμπληρωματική οικονομία και κοινωνία σε σχέση με τις κεντροευρωπαϊκές και επομένως θα μονιμοποιήσει τη θέση τής πατρίδας μας ως θεραπαινίδας του στενού πυρήνα της ΕΕ.
5.Καμιά συγγνώμη για τη θεραπεία-«σοκ» που πρόσθεσε 200 δις δημόσιο χρέος, 150 δις ιδιωτικό χρέος και κατεδάφισε το Κοινωνικό Κράτος!!
Έτσι, δεν είναι παράδοξο που ο πλέον «συνεργάσιμος Έλληνας πρωθυπουργός» κατά την κυρία Μέρκελ κ.Τσίπρας και τα στελέχη τής κυβέρνησής του, καθώς και η φιλική τους δημοσιολογία, σιώπησαν αιδημόνως κατά την επίσκεψή της στην Ελλάδα. Κανένα σχόλιο, καμία κρίση, καμία αναφορά σε όσα είπε ή δεν είπε, πολύ δε περισσότερο σε όσα ανέφερε ο κυβερνητικός της εκπρόσωπος κ.Ζάιμπερτ, όχι γιατί τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους, αλλά γιατί ο απόλυτος σκοπός τhς πολιτικής επιβίωσης επιτυγχάνεται με την παραπλάνηση και τη λησμοσύνη.
Και είναι αλήθεια πως ο ελληνικός λαός εύκολα ξεχνά ποιοί κατάργησαν όλον τον Πολιτισμό τής Εργασίας με το τερατούργημα τού φριντμαν-ικού ΕΦΚΑ (που κατέστρεψε όλα τα διαχρονικά επιτεύγματα των συνδικαλιστικών αγώνων και των συλλογικών συμβάσεων), ποιοί παρέδωσαν τον διαχρονικό άυλο και υλικό πλούτο τής πατρίδας στους δανειστές για τον αιώνα τον άπαντα, ποιοί κατάργησαν το ΕΚΑΣ του φτωχού συνταξιούχου και ποιοί έβαλαν συμμέτοχο στα εθνικά δίκαια το όμορο και πολυφυλετικό κρατίδιο των Σκοπίων, του οποίου σήμερα η Βουλγαρία αμφισβητεί (και δικαίως) τη φυλετική και γλωσσική καταγωγή.
6. Καμιά αναφορά στις πολεμικές αποζημιώσεις για τα εγκλήματα των γερμανών ναζί. Απαράδεκτη η σιωπή τού μνημονιακού πολιτικού προσωπικού
Παρ’ όλα τα παραπάνω και επειδή υπήρξε αίτημα όλων των κομμάτων κατά την προηγούμενη περίοδο, ελπίζαμεότι τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση και η επέτειος του «ΟΧΙ» θα έδιναν το θάρρος στους Έλληνες ιθύνοντες να θέσουν τα διαχρονικά αιτήματα για τις πολεμικές αποζημιώσεις, για τα δάνεια και ασφαλώς για την αποκατάσταση των απόγονων των θυμάτων από τις κακουργίες των ναζί.
Δυστυχώς το ελληνικό μνημονιακό πολιτικό προσωπικό, που κάτι ψέλλιζε, σήμερα έχει σιωπήσει πλήρως. Με αυτόν τον τρόπο έκρινε ότι έπρεπε να τιμήσει τη διπλή εθνική επέτειο!!
Ας ελπίσουμε να μην περιέλθει στην ίδια γνωσιακή και ψυχολογική απραξία και υποταγή και ο ελληνικός λαός! Γιατί τότε θα τεθεί θέμα επιβίωσης, ακόμη και της -έστω αλλοτριωμένης και διαρκώς θεσμικά, οικονομικά και δημογραφικά συρρικνούμενης- πατρίδας.
ieidiseis.gr
