25 Ιουλίου 2019: Δύο εβδομάδες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ως υπουργού Τουρισμού, ο Χάρης Θεοχάρης συναντήθηκε με τον δ/ντα σύμβουλο της Thomas Cook, του βρετανικού τουρ οπερέιτορ που διακινεί εκατομμύρια τουρίστες παγκοσμίως, και, μετά το τέλος της συνάντησης, σε ανάρτησή του στο Twitter, δήλωσε: «Ο κ. Peter Frankhauser μας διαβεβαίωσε ότι η Thomas Cook θα παραμείνει μια από τις κορυφαίες εταιρείες παγκοσμίως στον τομέα του τουρισμού. Η συνάντηση έγινε σε πολύ καθησυχαστικό κλίμα και η αίσθηση που έλαβα ήταν ότι συνεχίζουμε με “business as usual”».
23 Σεπτεμβρίου 2019: Το αρχαιότερο ταξιδιωτικό γραφείο (ιδρύθηκε τον 19ο αι.), η Thomas Cook, κήρυξε χρεοκοπία, αφήνοντας έκθετους 600.000 πελάτες της που βρίσκονταν σε διακοπές σε όλο τον κόσμο. Εν ολίγοις, ο κ. Frankhauser δήλωσε «Cook αν λάβοις παρά του μη έχοντος»…
27 Σεπτεμβρίου 2019: Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Τουρισμού, ο Χάρης Θεοχάρης, μιλώντας σε εκπομπή της ΕΡΤ και ερωτώμενος αν γνώριζε για το μέγεθος του προβλήματος από τις 25 Ιουλίου, όταν συναντήθηκε με τον δ/ντα σύμβουλο της εταιρείας, απάντησε: «Φυσικά και έγινε αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος και συμφωνήσαμε να παρακολουθούμε το πλάνο. Η υποχρέωση ήταν να διατηρήσουμε την ηρεμία στην αγορά και να μην έχουμε εμείς ευθύνη πρόκλησης γεγονότων που θα ήταν δυσάρεστα».
Παραδέχτηκε, δηλαδή, ότι παραπλάνησε έναν ολόκληρο κλάδο, με χιλιάδες εργαζόμενους, καθησυχάζοντάς τους ότι δεν πρόκειται να «βαρέσει κανόνι» η ThomasCook. Ο υπουργός παρακολουθούσε, αμέτοχος, το πλάνο κατάρρευσης της εταιρείας, με τα τραγικά αποτελέσματα που φυσικά και έγιναν αντιληπτά από εργαζόμενους, προμηθευτές, ξενοδόχους και τράπεζες…
7 Δεκεμβρίου 2020: Στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, ο υπουργός Τουρισμού ανακοινώνει τη θεσμοθέτηση Οργανισμών Διαχείρισης και Προώθησης Προορισμών (Destination Management Marketing Organizations – DMMOs), που «εκμηδενίζουν τη γραφειοκρατία και εξορθολογίζουν την τουριστική ανάπτυξη» (λέγε με fasttrack). Σκόπευε να φέρει σε δημόσια διαβούλευση νομοσχέδιο που θα προέβλεπε, μεταξύ άλλων, και την ίδρυση Φορέα Διαχείρισης του «Ναυαγίου» Ζακύνθου, «με σκοπό τη διάσωση του μνημείου». Να υπενθυμίσουμε ότι πρόκειται για την περιοχή της ΒΔ Ζακύνθου όπου έχει πραγματοποιηθεί η γνωστή πλέον (επιλήψιμη) Αγοραπωλησία των 15.000 στρεμμάτων, η οποία βρίσκεται στα δικαστήρια με κατηγορίες για κακουργηματικές πράξεις. [Ένα μικρό σχόλιο: μόνο ένας τέτοιος φερέγγυος υπουργός μπορεί να σώσει το «Ναυάγιο»…]
Τέλη Ιανουαρίου 2021: Τίθεται σε «ελεγχόμενη» κυκλοφορία το σχέδιο νόμου του Χάρη Θεοχάρη περί τουριστικών προορισμών, ιαματικών πηγών, παραχωρήσεως αιγιαλών κ.ά., που περιλαμβάνει και τη σύσταση εταιρείας με τίτλο «Ναυάγιο Ζακύνθου Α.Ε.». Να το ξεκαθαρίσουμε: και την ανωνυμία σεβόμαστε και τους ανώνυμους. Με τις ανώνυμες εταιρείες προβληματιζόμαστε λίγο. Αλλά, επειδή, όπως λέει και μια θεία μου, δεν είναι σωστό να κάνουμε δίκη προθέσεων, ας μελετήσουμε λίγο την περίπτωση.
21 Μαρτίου 2021: Σε ρεπορτάζ της «Καθημερινής», πληροφορούμαστε σε τι συνίσταται το «όραμα» του κ. Θεοχάρη για την περιοχή του «Ναυαγίου»: να βρεθεί ένα καλό συνεργείο ελαιοχρωματιστών και «με ειδικές μπογιές στο χρώμα της σκουριάς» να βάψει το λαθροτσιγαράδικο «Παναγιώτης». Αν, μάλιστα, εξασφαλιστούν και ικανές χρηματοδοτήσεις, να αγοραστεί και «μια ξύλινη σκάλα τριών μέτρων, για να ανεβαίνουν οι επισκέπτες στη γέφυρα του πλοίου». Όπως τονίζουν τα στελέχη του υπουργείου, «Οι δράσεις του φορέα αφορούν αποκλειστικά τη δημόσια γη […] με σκοπό να βρίσκονται με ταχύτητα οι λύσεις σε μια περιοχή όπου τοπικά συμφέροντα συγκρούονται εδώ και χρόνια, αποτρέποντας κάθε είδους παρέμβαση για την προστασία του σύγχρονου αυτού “μνημείου”».
Όμως, τα μοναδικά συμφέροντα που συγκρούστηκαν εδώ και πέντε αιώνες στην περιοχή γύρω από τον κόλπο του Ναυαγίου, ιδιοκτησίας της Ιεράς Μονής του Αϊ Γιώργη των Γκρεμνών, ήταν ένας ιδιώτης πωλητής, μια εταιρεία με έδρα πλέον τις Παρθένες Νήσους και όσοι τους έδωσαν ένορκες βεβαιώσεις… για δικαστική χρήση (το βούλευμα 1679/2020 του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών παρέχει πολλές πληροφορίες επ’ αυτού). Όσον αφορά τα περί «επιτακτικής ανάγκης» συντήρησης του «μνημείου», μια βόλτα στην περιοχή θα αποκάλυπτε ένα σπάνιου φυσικού κάλλους και ιστορικής-θρησκευτικής αξίας θεματικό πάρκο, μοναδικό ίσως στην Ελλάδα και τη Μεσόγειο, με…. πραγματικά μνημεία.
Ναυάγιο Ζακύνθου Α.Ε.
Ας δούμε, όμως, μερικά ενδεικτικά σημεία του περιβόητου αυτού σχεδίου νόμου που έχουμε στα χέρια μας, το οποίο δεν έχει βγει ακόμα σε διαβούλευση:
∎ «Συστήνεται Ανώνυμη Εταιρεία με την επωνυμία “ΝΑΥΑΓΙΟ ΖΑΚΥΝΘΟΥ Α.Ε.” με διάρκεια 99 έτη από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου, με έδρα σε δήμο εντός της περιφέρειας Αττικής» [Είδες μνήμη τα Μνημόνια; Δεν το ξεχνούν το Μεσοπρόθεσμο (3986/2011)].
∎ «Σκοπός της εταιρείας είναι η διοίκηση, διαχείριση και εν γένει αξιοποίηση της οριοθετημένης ζώνης αιγιαλού,[…] μετά των επ’ αυτής κινητών και ακινήτων, […] ενώ για λόγους δημοσίου συμφέροντος δύναται η απαλλοτρίωση του κινητού (ναυαγίου) εντός της Υπό Αξιοποίηση Περιοχής υπέρ της Εταιρείας […] Η Εταιρεία μπορεί να αποκτά εμπράγματα δικαιώματα σε άλλα ακίνητα, που βρίσκονται πλησίον της εκτάσεως της Υπό Αξιοποίηση Περιοχής […]» [Σαν να λέμε, μονά-ζυγά της εταιρείας].
∎ «Το μετοχικό κεφάλαιο της Εταιρείας ανέρχεται στο ποσό των διακοσίων πενήντα χιλιάδων (250.000) ευρώ» [ Καταξοδεύτηκε ο υπουργός…].
∎ «Το επταμελές Δ.Σ. της ανωνύμου εταιρείας, θα απαρτίζεται από τον Πρόεδρο και τον Δ/ντα Σύμβουλο, οι οποίοι θα ορίζονται από τον Υπουργό Τουρισμού, έναν εκπρόσωπο του Επιμελητηρίου, έναν των Ξενοδόχων, έναν της Περιφέρειας καθώς και τους δύο εκάστοτε Πρόεδρους των Τοπικών Κοινοτήτων Βολιμών και Αναφωνητρίας» [Αν δεν κάνω λάθος, στην περιοχή «πλησίον της εκτάσεως» έχουν εμπράγματα δικαιώματα ο Δήμος Ζακύνθου και η Εκκλησία. Αυτοί δεν θα εκπροσωπούνται;].
Με άλλα λόγια, εμφανιζόμενος, εν μέσω μιας πολύκροτης δικαστικής διαμάχης, ως «λαθρεπιβάτης» (freerider το λένε οι οικονομολόγοι), ο κ. υπουργός ανακοινώνει στους Ζακυνθινούς ότι συστήνει μια Α.Ε. «δημοσίου συμφέροντος», με έδρα εκτός Ζακύνθου, στο Δ.Σ. της οποίας το ελληνικό Δημόσιο… δεν θα έχει την πλειοψηφία! Παράλληλα, αυτή η Α.Ε. μπορεί να απαλλοτριώσει και ό,τι υπάρχει γύρω, από την Εξωχώρα μέχρι τις Βολίμες. Τέλος, το Δ.Σ. της εταιρείας δύναται να εκμισθώσει ή να παραχωρήσει όλη τη «δημόσια γη», στον κόλπο του Ναυαγίου και πάνω από αυτόν, σε όποιον –παλαιό ή νέο– πικραμένο το επιθυμεί.
Όλο αυτό παραπέμπει σε μια νέα μορφή «ευέλικτων μορφών ιδιοκτησίας» (leasing το λένε οι οικονομολόγοι), αναδεικνύοντας την εργαλειοποίηση του κράτους-μεσίτη απέναντι στις ανάγκες της αγοράς, με έμφαση στη μεταβίβαση φυσικών πόρων, δημόσιων χώρων και ιδιοκτησιών στο Κεφάλαιο που λέγαμε παλιά. Ίσως πρόκειται για την τακτική των «περιστρεφόμενων θυρών»(revolvingdoors επί το… ελληνικότερον) μεταξύ αγοράς και Δημοσίου. Θα δούμε…
Λίγη ακόμα «Καθημερινή»
Τι διαβάσαμε ακόμα στο ρεπορτάζ της «Καθημερινής» στις 21.03.2021;
◆ «Το τοπογραφικό σχεδιάγραμμα που συμπεριλήφθηκε στο συμβόλαιο [μεταξύ του Γεωργίου Χάρου και της Pimana S.A.] ήταν πρόχειρα φτιαγμένο. Οσοι το πήραν στα χέρια τους βρήκαν λάθη: Είχε μέσα και ιδιοκτησίες άλλων. Κατοίκων αλλά και της Μητρόπολης. […] Τότε, όσοι διαμαρτύρονταν, δεν αμφισβητούσαν την ιδιοκτησία του κ. Χάρου στην περιοχή, αλλά θεωρούσαν πως μαζί με τις δικές του εκτάσεις είχε πουλήσει και τη δική τους περιουσία». Κάτσε, γιατί θα ξεχάσουμε και τα ελληνικά που ξέρουμε. Όταν κάποιος λέει ότι πουλήθηκε η περιουσία του από κάποιον άλλον που δεν του ανήκε, συμφωνεί στο ότι εκείνος που την πούλησε την κατείχε κιόλας; «Παράλογο;» Δεν απαντάει…Και μια πληροφορία: Αυτοί που «δεν αμφισβητούσαν την ιδιοκτησία του κ. Χάρου στην περιοχή» προετοιμάζουν διεκδικητικές αγωγές για την περιουσία τους (λες να έχουν λεφτά για πέταμα;).
◆ «Σύμφωνα με την πλευρά των αγοραστών, από την πρώτη στιγμή είχαν διαμηνύσει σε όλους τους εμπλεκομένους πως θα διορθώνονταν τα όποια λάθη του τοπογραφικού. Και πράγματι αναγνωρίστηκαν κάποια, όπως για παράδειγμα πως κάποια στρέμματα ανήκουν στο μοναστήρι». Επιτρέψτε μας δύο παρατηρήσεις: α) Επτά χρόνια τώρα δεν έχει παρουσιαστεί διορθωμένο τοπογραφικό πουθενά. β) Τα πάνω από 3.000 στρέμματα που ανήκουν στην Εκκλησία δεν τα λες απλώς «κάποια στρέμματα»…
◆ «Το 2018 το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ζακύνθου αποφάσισε πως το συμβόλαιο της αγοραπωλησίας είναι έγκυρο». Να το ξεκαθαρίσουμε: Δεν υπάρχει οριστική απόφαση για τίποτα. Το εν λόγω δικαστήριο έβγαλε προδικαστική απόφαση, διατάσσοντας πραγματογνωμοσύνη.
◆ «Το βούλευμα [1679/2020] αφορά μόνο το ποινικό μέρος και δεν θίγει στην πραγματικότητα το ιδιοκτησιακό καθεστώς». Τι άλλο θα δούμε; Το βούλευμα, στο φύλλο αριθ. 43, αναφέρει ρητά: «[…] ΣΤ. Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι στο σύνολό της η επίδικη και πωληθείσα έκταση δεν ανήκει στον κατηγορούμενο Γεώργιο ΧΑΡΟ, αφού δεν προέκυψε ότι αυτός κατέστη κύριος αυτής με κάποιο νόμιμο (πρωτότυπο ή παράγωγο) τρόπο». Το συγκεκριμένο συμπέρασμα, πάντως, όπως βλέπουμε, αφορά αμιγώς το ιδιοκτησιακό καθεστώς.
Θεωρίες συνωμοσίας (;)
Δεν γνωρίζουμε τι κρύβεται (ούτε αν κρύβεται απαραίτητα κάτι) πίσω από το νομοσχέδιο του υπ. Τουρισμού, όμως κοντοστεκόμαστε μπροστά στις σατανικές συμπτώσεις. Και εξηγούμαστε: Η Pimana S.A. (που τώρα έχει έδρα τις Παρθένες Νήσους – αντίο εμίρη!), η αγοράστρια εταιρεία της έκτασης των 15.000 στρεμμάτων στα ορεινά της Ζακύνθου, παραμονή Χριστουγέννων άλλαξε, ακόμα μια φορά, διοικητικό συμβούλιο.
Ένα από τα νέα μέλη του είναι ο Ευθύμιος Μπουλούτας, πρόεδρος της Ηλέκτωρ Α.Ε. και της Άκτωρ Παραχωρήσεις (εταιρείες του ομίλου Ελλάκτωρ Α.Ε., πάλαι ποτέ του Γ. Μπόμπολα), που συμμετέχουν με μεγάλο ποσοστό στον Φορέα Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων Ιονίων Νήσων. Λες, τώρα που έχει μπλοκαριστεί η ιστορία με την Pimana, να χρησιμοποιηθούν πλάγιες οδοί για την εκμετάλλευση της έκτασης; Μια απόφαση διοικητικών συμβουλίων χρειάζεται μόνο…
Κι ένα παραλειπόμενο…
Τι μάθαμε πριν από δύο μήνες (20.01.2021) πάλι από την «Καθημερινή» στη στήλη «Θεωρείο»; «Κομβικό ρόλο λέγεται πως έπαιξε το ταξιδιωτικό και τουριστικό πρακτορείο TUI στην παραμονή του Χάρη Θεοχάρη στο υπ. Τουρισμού».
Όμως, δεν είναι καθόλου μεμπτόν που ένα γερμανικό αφεντικό (πώς λέμε γερμανικός ποιμενικός; καμία σχέση) ορίζει ποιος θα είναι υπουργός Τουρισμού στην Ψωροκώσταινα, αφού, όπως λέει ο συνάδελφος, «για να εκφράζεται καλά ένας τουριστικός κολοσσός για τον αρμόδιο υπουργό, σημαίνει πως υπάρχουν ελπιδοφόρες προοπτικές». Μα, να πάσχεις από οξεία οσφυοκαμψία και να είσαι και περήφανος γι’ αυτό…
ΥΓ. Πριν… Ηλέκτορα φωνήσαι τρις, θα βρεθούμε μπροστά στο ψηφισμένο νομοσχέδιο και θα τρέχουμε.
Πηγή: efsyn.gr
